Liczba publikacji:

• 252 (plus 19 publikacji w otwartej bazie arXiv) – w tym 189 publikacji z listy JCR.

10 najczęściej cytowanych publikacji (liczba cytowań wg. WoS/INSPIRE HEP¹ na dzień 12 lutego 2024 r.):

• T2K Collaboration (Abe K., et. al), „Indication of Electron Neutrino Appearance from an Accelerator-produced Off-axis Muon Neutrino Beam”, Physical Review Letters 107 (2011), 041801, 8 pp. – 1 108/1 784 cytowania;
• T2K Collaboration (Abe K., et. al), „The T2K experiment”, Nuclear Instruments and Methods in Physics Research A659 (2011), pp. 106-135 – 508/1 042 cytowania;
• COMPASS Collaboration (Abbon P., et al.), „The COMPASS experiment at CERN”, Nuclear Instruments and Methods in Physics Research A 577 (2007), pp. 455-518 – 421/641 cytowań;
• SMC Collaboration (Adams D., et al.), „Spin Asymmetries A1 and Structure Functions g1 of the Proton and the Deuteron from Polarized High-Energy Muon Scattering”, Physical Revue D 58 (1998), 112001, 30 pp. – 387/482 cytowania;
• T2K Collaboration (Abe K., et al.), „Observation of Electron Neutrino Appearance in a Muon Neutrino Beam”, Physical Review Letters 112 (2014), No. 6, 061802, 6 pp. – 376/720 cytowań;
• COMPASS Collaboration (Alexakhin V. Yu., et al.), "First Measurement of the Spin Asymmetries of the Deuteron in Semi-inclusive Deep Inelastic Scattering", Physical Review Letters 94 (2005), 202002, 6 pp. – 343/426 cytowań;
• SMC Collaboration (Adams D., et al.), „Spin Structure of the Proton from Polarized Inclusive Deep Inelastic Muon-Proton Scattering”, Physical Revue D56 (1997), pp. 5330-5358 – 309/458 cytowań;
• COMPASS Collaboration (Alexakhin V. Yu., et al.), „The deuteron spin-dependent structure function gd1 and its first moment”, Physics Letters B647 (2007), pp. 8-17 – 279/432 cytowania;
• T2K Collaboration (Abe K., et al.), „Constraint on the Matter-Antimatter Symmetry-Violating Phase in Neutrino Oscillations”, Nature 580 (2020), 7814, 15 pp. – 261/526 cytowań.

Dane bibliometryczne z dnia 12 lutego 2024 roku (według WoS, Scopus, INSPIRE HEP, Bazy Wiedzy PW):

• Web Of Science: liczba cytowań – 12 776 (bez autocytowań – 11 873), indeks Hirscha – 57;
• Scopus: liczba cytowań – 14 085 (bez autocytowań – 9 145), index Hirscha – 60;
• Inspire HEP: liczba cytowań – 14 788, index Hirscha – 60;
• Sumaryczny IF: 833,9;
• Sumaryczny SNIP: 264,2;
• Sumaryczny CiteScore: 614,0;
• Sumaryczna punktacja MNiSW/MEiN: 9 065.

Najważniejsze projekty badawcze, którymi kierowałem lub kieruję:

• Zastosowanie metod przekształceń przestrzeni wektorowych (OSVD, QSVD) do automatycznego wykrywania punktów charakterystycznych w przebiegach elektrokardiograficznych (1995-1997) – grant KBN;
• Eksperyment COMPASS – budowa aparatury i przygotowanie oprogramowania (1997-2001) – projekt SPUB;
• Eksperyment COMPASS w CERNie – Budowa aparatury, zbieranie i analiza danych (2000-2003) – projekt SPUB;
• Projekt i konstrukcja prototypu detektora promieniowania przejścia dla eksperymentu Compressed Baryonic Matter w GSI Darmstadt (2004-2005) – projekt INTAS;
• Eksperyment COMPASS w CERN – Rozbudowa spektrometru oraz zbieranie i analiza danych doświadczalnych (2004-2006) – projekt SPUB;
• Projekt i konstrukcja prototypu detektora promieniowania przejścia dla eksperymentu Compressed Baryonic Matter w GSI Darmstadt (2006-2008) – projekt INTAS;
• Eksperyment COMPASS – badanie spinowej struktury nukleonu (2007-2010) – projekt międzynarodowy niewspółfinansowany;
• Badanie oscylacji neutrin – eksperyment drugiej generacji – budowa detektora i udział w pomiarach przeprowadzanych w eksperymencie T2K (2007-2010) – projekt międzynarodowy niewspółfinansowany;
• Eksperyment COMPASS – badanie spinowej struktury nukleonu (2011-2016) – projekt HARMONIA;
• Badanie oscylacji neutrin – eksperyment drugiej generacji – budowa detektora i udział w pomiarach przeprowadzanych w eksperymencie T2K (2011-2014) – projekt HARMONIA;
• Własności neutrin i rozpady protonu – badania przy użyciu wielkiego ciekło-argonowego detektora T600 eksperymentu ICARUS (2012-2016) – projekt HARMONIA;
• Super-Kamiokande PLUS (2014-2018) – projekt HORYZONT 2020;
• T2K – eksperyment neutrinowy drugiej generacji (2012-2022) – projekt HARMONIA;
• Super-Kamiokande plus (SKPLUS) (2016-2018) – projekt Premia na Horyzoncie;
• Eksperyment COMPASS – badanie trójwymiarowej i spinowej struktury nukleonu (2016-2018) – projekt HARMONIA;
• Modernizacja zespołu detektorów CEDAR w eksperymencie COMPASS w CERN (2017-2019) – projekt OPUS;
• Eksperyment T2K (Tokai-to-Kamioka) (2017-2022) – projekt „Inne projekty współfinansowane”;
• Eksperyment COMPASS – badanie wewnętrznej struktury nukleonu (2018-2021) – projekt HARMONIA;
• Eksperyment COMPASS – badanie wewnętrznej trójwymiarowej struktury nukleonu (2021-2025) – projekt OPUS.

Nazwy projektów nie niosą zbyt wielu informacji, więc garść wyjaśnień. Miałem szczęście, wraz z zespołem, brać udział w badaniach zmierzających do wyjaśnienia fundamentalnych zagadek współczesnej fizyki i to jest dla nas najważniejsze. Przykłady tych zagadek to pytania:

• Dlaczego spin nukleonu jest różny od sumy spinów kwarków, które go tworzą? (problem „kryzysu spinowego”) – eksperymenty w CERN – NMC, SMC, COMPASS;
• Dlaczego liczba neutrin docierających ze Słońca do Ziemi różni się od liczby określonej za pomocą modelu teoretycznego wnętrza Słońca? (problem neutrin słonecznych) – eksperymenty ICARUS, T2K;
• Dlaczego we Wszechświecie jest tak dużo materii w porównaniu z antymaterią? (problem łamania symetrii) – eksperymenty T2K, Hyper-Kamiokande.

Wyniki badań, do których mieliśmy szansę wnieść znaczący udział, zaowocowały poważnym wkładem we współczesną naukę. Przede wszystkim zachwiały filarem jednej z najważniejszej teorii współczesnej fizyki, jaką jest tzw. Model Standardowy, sformułowany na początku lat 70. W latach 80. potwierdzono eksperymentalnie większość jego przewidywań, w roku 2012 odkryto postulowane przez teorię istnienie „boskiej cząstki” – bozonu Higgsa. Eksperymenty, w których mieliśmy udział, obaliły jedno z fundamentalnych założeń tej teorii – że neutrino jest cząstką nieposiadającą masy. To zrodziło nowe wyzwanie współczesnej fizyki – potrzebę uzupełnienia lub modyfikacji Modelu Standardowego. Temu ma służyć nowy eksperyment fizyczny ogromnej skali – Hyper-Kamiokande, do którego zostaliśmy zaproszeni. Podejmujemy to wyzwanie z niesłabnącym entuzjazmem.

Najważniejsze projekty wdrożeniowe, którymi kierowałem:

• System wizualizacji i rejestracji wyników prześwietlania dużych obiektów wiązką promieniowania hamowania z akceleratora z przeznaczeniem do zastosowania w kontrolach granicznych (2005–2006) – dla Instytutu Problemów Jądrowych - grant celowy.
• Opracowanie modułu interfejsu CC-Link dla mierników Cube 350 i Cube 400 (2008) - dla firmy ND Meters – Bradford, Wielka Brytania.
• Projekt oraz wykonanie układu interfejsu CC-link (2008) - dla firmy ND Meters – Bradford, Wielka Brytania.
• Nowe techniki detekcji neutronów w zastosowaniach przemysłowych i kontroli granic (2008-2009) – dla Instytutu Problemów Jądrowych.

Największe powody do dumy w dziedzinie nauki:

• Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki w 2015 roku, przyznana prof. Takaaki Kajicie za odkrycie dokonane przez eksperyment T2K – odkrycie zjawiska oscylacji neutrin, które świadczy o fakcie, że neutrina mają masę (wbrew założeniom Modelu Standardowego). Nagroda, dzielona z kanadyjskim fizykiem A. McDonaldem, została przez prof. Kajitę dedykowana uczestnikom eksperymentu T2K.
• The Breakthrough Prize in Fundamental Physics 2016 (Kochiro Nishikawa i członkowie eksperymentu T2K) – prestiżowa nagroda w dziedzinie fizyki.

Pobyty w naukowych ośrodkach zagranicznych:

Wieloletnia współpraca z Europejską Organizacją Badań Jądrowych CERN (Genewa) – członek CERN od 1989 roku. Obecnie pozycja „team leader”. Stałe pobyty w CERN, w tym:

• roczny pobyt (1989-1990) w ramach stażu z Max Planck Institute w Heidelbergu,
• pobyty 1,5–4 –miesięczne w latach 1990-1993.

Wizyty (1-4 tygodnie) w ramach programów TEMPUS w:

• Vrije Uniwersytät, Amsterdam, Holandia,
• Uppsala University, Uppsala, Szwecja.

Wizyty w ośrodkach partnerskich w ramach realizacji projektów badawczych, między innymi w:

• CERN (Genewa),
• Torino University, Turyn, Włochy,
• INFN Trieste, Triest, Włochy,
• Technische Universität Münich, Monachium, Niemcy,
• INFN Padova, Padwa, Włochy,
• Freiburg University, Fryburg, Niemcy,
• Gesellschaft für Schwerionenforschung mbH (GSI), Darmstadt, Niemcy,
• Laboratory of Instrumentation and Experimental Particles Physics, Lizbona, Portugalia,
• Institute for Nuclear Research (INR), Moskwa, Rosja,
• Joint Institute for Nuclear Research (JINR), Dubna, Rosja,
• St. Petersburg Nuclear Physics Institute, Garchina, Sankt Petersburg, Rosja,
• Institute of Radiation Physics, Drezno, Niemcy,
• University of Nice, Sophia-Antipolis, Francja,
• High Energy Accelerator Research Organization (KEK), Tsukuba, Japonia,
• J-PARC (Japan Proton Accelerator Research Complex, Tokai, Japonia.

Działalność dydaktyczna:

• 5 autorskich wykładów, w tym jeden dla Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, jeden dla doktorantów PW w ramach Centrum Studiów Zaawansowanych.
• Kierowanie 45 obronionymi pracami magisterskimi oraz 30 obronionymi pracami inżynierskimi.
• Udział w programie TEMPUS MJEP-4329-94: “Training and Education of Teachers and Students in the Field of Physics and Technology” (1994-1996).
• Udział (1995-1996) i kierownictwo (1996-1998) programu TEMPUS “Courses and Projects for Students in Pure and Applied Physics”.
• Członek Komisji ds. Studiów w Języku Angielskim (1991-2002).
• Pełnomocnik Dziekana ds. Programu SOCRATES (1997-1999).
• Pełnomocnik Dziekana ds. Międzynarodowych Programów Współpracy Akademickiej (1999-2002).
• Członek Komisji ds. Kształcenia (1999-2002).
• Kierownik specjalności Inżynieria Biomedyczna (2006-20015).
• Kierownik specjalności Elektronika i Informatyka w Medycynie (2006-2015).
• Członek Wydziałowej Komisji Akredytacji Przedmiotów (2006-2009).
• Członek Zespołu powołanego przez Rektora PW ds. wprowadzenia międzywydziałowego kierunku kształcenia Inżynieria Biomedyczna (2006-), kierownik kierunku IB (2009-2016).
• Przewodniczący Komisji ds. Kształcenia KRASP (2020-2024).

Kształcenie kadry - obronione prace doktorskie:

• Matusz Orzechowski – „Badania nad ilościową oceną perfuzji tkanki mózgowej z wykorzystaniem dynamicznych badań tomograficznych” – styczeń 2009;
• Robert Sulej – „Sztuczne sieci neuronowe w zadaniach klasyfikacji w eksperymentach fizyki wysokich energii” – styczeń 2009 (wyróżnienie);
• Tymon Rubel - „Wybrane metody analizy danych w genomice i proteomice” – luty 2010 (wyróżnienie);
• Tomasz Wolak – „Wykorzystanie techniki aktywnych regionów do wykrywania obszarów o zwiększonej aktywności neuronalnej w mózgu w funkcjonalnej tomografii rezonansu magnetycznego” – maj 2011;
• Lech Raczyński – „Modelowanie widm fragmentacyjnych w zastosowaniu do identyfikacji peptydów za pomocą tandemowej spektrometrii mas (MS/MS)” – listopad 2012 (wyróżnienie);
• Adam Padée – „Rozproszone algorytmy ewolucyjne optymalizujące klasyfikację danych w eksperymentach fizyki wysokich energii” – listopad 2013 (wyróżnienie);
• Piotr Płoński – „Zastosowanie wybranych metod przekształcania i selekcji danych oraz konstrukcji cech w zadaniach klasyfikacji i klasteryzacji” – maj 2016 (wyróżnienie).

Działalność organizacyjna w ramach uczelni:

• Członek (1981–1983) i Sekretarz (1984) Wydziałowej Komisji Rekrutacyjnej;
• Członek Komisji ds. Studiów w Języku Angielskim (1991–2002);
• Członek Komisji ds. Nagród i Odznaczeń (1991–1996);
• Pełnomocnik Dziekana ds. Programu SOCRATES (1997–1999);
• Pełnomocnik Dziekana ds. Międzynarodowych Programów Współpracy Akademickiej (1999–2002);
• Członek Komisji ds. Kształcenia (1999–2002);
• Członek Rady Wydziału (1999–);
• Zastępca Dyrektora Instytutu Radioelektroniki ds. Naukowych (2001–2003);
• Przewodniczący Dziekańskiej Komisji ds. Finansowych (2002–2012);
• Członek Dziekańskiej Komisji ds. Rozwoju Wydziału (2003–2005);
• Członek Komisji Rady Wydziału ds. Rozwoju Wydziału (2005–2008);
• Kierownik Zakładu Elektroniki Jądrowej i Medycznej (2004–2016);
• Członek Senackiej Komisji Mienia i Finansów (2005–), zastępca Przewodniczącego (2012–);
• Kierownik specjalności Inżynieria Biomedyczna (2006–2012);
• Kierownik specjalności Elektronika i Informatyka w Medycynie (2006–2012);
• Członek Wydziałowej Komisji Akredytacji Przedmiotów (2006–2012);
• Pełnomocnik Dziekana ds. Rozwoju Wydziału (2008–2012);
• Pełnomocnik Dziekana ds. Kierunku Studiów Inżynieria Biomedyczna (2008–2012);
• Koordynator współpracy Politechniki Warszawskiej z Warszawskim Uniwersytetem Medycznym (2011–2012);
• Dziekan Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych PW (2012–2020);
• Członek Rady Programowej Instytutu Badań Stosowanych PW (2013–2020);
• Członek Zespołu ds. przygotowania wytycznych do Statutu PW (2018);
• Członek zespołu przygotowującego wniosek o przyznanie Politechnice Warszawskiej statusu Uczelni Badawczej (2018–2019);
• Rektor Politechniki Warszawskiej (2020–2024).

Działalność poza uczelnią:

• Członek CERN (European Organization for Nuclear Research) (1989–), status "team leader" od 1996 r.–
• Prezes Warszawskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Fizyki Medycznej (2002–2011);
• Członek Komitetu Naukowego Sympozjum „Nowości w Technice Audio i Video” (2004–2006, 2010);
• Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego i Członek Komitetu Naukowego XIII Kongresu Polskiego Towarzystwa Fizyki Medycznej (2005);
• Członek Zarządu i Skarbnik Polskiego Towarzystwa Fizyki Medycznej (2005–11);
• Współprzewodniczący Konferencji Tomografii Procesowej PROCTOM 2006;
• Współprzewodniczący Komitetu Organizacyjnego „COMPASS (CERN) Meeting” (2006);
• Członek Komitetu Naukowego Krajowego Sympozjum Inżynierii Biomedycznej i Telemedycyny „IBiTel” (2006–2008);
• Członek Komitetu Naukowego Konferencji Naukowej „Funkcja a Struktura – Czynnościowe Obrazowanie Mózgu” (2006);
• Członek Komitetu Naukowego V Sympozjum Fizyki Medycznej i III Międzynarodowego Sympozjum Fizyki Medycznej, Wisła (2006);
• Zastępca Przewodniczącego Zarządu Środowiskowego Centrum Obrazowania Czynnościowego (Kajetany k. Warszawy) (2006–);
• Członek Komitetu Naukowego konferencji IEEE EUROCON 2007;
• Członek Komitetu Naukowego Międzynarodowego Forum ITMED (International Forum on Innovative Technologies for Medicine) (2007–2016), wiceprzewodniczący ds. Nauki (2009);
• Członek Komisji Inżynierii Biomedycznej Komitetu Fizyki Medycznej, Radiobiologii i Diagnostyki Obrazowej PAN (2007–2011);
• Współprzewodniczący (2007) i Członek Komitetu Naukowego (2008, 2010) Konferencji IEEE MeMeA (Medical Measurements and Applications);
• Członek Komitetu Redakcyjnego “Polish Journal of Medical Physics and Engineering” (2007–);
• Członek Komitetu Naukowego Międzynarodowego Sympozjum NTAV/SPA 2008: Signal Processing: Algorithms, Architectures, Arrangements, and Applications; New Trends in Audio and Video (AES) (2008);
• Członek Rady Polskiego Wschodniego Klastra Medycznego (2008–15), członek Komitetu Sterującego (2010–2015);
• Przedstawiciel WEiTI PW w projekcie CePT (Centrum Badań Przedklinicznych i Technologii) (2009–);
• Członek Komitetu Naukowego Konferencji “Young Scientists Towards the Challenges of Modern Technology”, Warszawa (2008–2010);
• Członek Komitetu Doradczego III Forum “Dni Nauki i Technologii Polska–Wschód”, 20–22.04.2010, Białowieża;
• Członek zespołu eksperckiego MNiSW ds. kosztochłonności studiów (2010);
• Członek Komitetu Programowego 3 Konferencji Międzynarodowej “Computers In Biomedicine” (2012), Kamień Śląski;
• Członek Komitetu Naukowego workshopu: "Ubiquitous Home Healthcare – UHH", w ramach Federated Conference on Computer Science and Information Systems (2011);
• Członek Rady Programowej Instytutu Badań Stosowanych PW, Sp. Z o. o. (2013–);
• Członek Komitetu Programowego konferencji „The 2014 Conference on Brain Informatics and Health” w ramach „2014 Web Intelligence Congress” (2014);
• Czlonek Zespołu MNiSW ds. analizy systemów finansowania szkolnictwa wyższego i nauki (2016);
• Członek Komitetu Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej PAN (2016–2019);
• Członek Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji PAN (2020–2023);
• Członek Komitetu Naukowego Narodowego Centrum Badań Jądrowych (2015–2017);
• Członek Komitetu Naukowego Instytutu Biocybernetyki I Inżynierii Biomedycznej PAN im. A. Nałęcza (2015–2018);
• Członek Komitetu Naukowego Przemysłowego Instytutu Motoryzacji PIMOT (2017–);
• Członek Komitetu Naukowego Instytutu Chemii i Techniki Jądrowej (2017–);
• Członek Prezydium Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich (KRASP) (2020–2024);
• Przewodniczący Komisji ds. Kształcenia KRASP (2020–2024).

Nagrody i odznaczenia:

• 1982 – Zespołowa nagroda Rektora PW za prace naukowo-badawcze;
• 1984 – Nagroda Dziekana Wydziału Elektroniki PW za działalność w Wydziałowej Komisji Rekrutacyjnej;
• 1988 – Nagroda zespołowa III Stopnia Ministra Edukacji Narodowej za opracowanie i wdrożenie do produkcji wielokanałowego analizatora amplitudy dla potrzeb techniki jądrowej i medycyny;
• 1999 – Złoty Krzyż Zasługi;
• 2004 – Indywidualna Nagroda Rektora (I stopnia) za osiągnięcia naukowe;
• 2007 – Zespołowa nagroda (I stopnia) Rektora za osiągnięcia naukowe;
• 2009 – Nagroda „Złota Kreda” dla najlepszego wykładowcy na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych PW;
• 2010 – Indywidualna Nagroda Rektora za osiągnięcia dydaktyczne;
• 2011 – Nagroda Specjalna Forum “Best of East – for Eastern Partnership”, Białystok;
• 2012 – Nagroda „Złota Kreda” dla najlepszego wykładowcy na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych PW;
• 2013 – Zespołowa Nagroda Rektora (I stopnia) za osiągnięcia naukowe;
• 2014 – Medal Komisji Edukacji Narodowej;
• 2014-2019 – Indywidualne Nagrody Rektora za osiągnięcia organizacyjne;
• 2020 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

Obok wymienionych nagród dumny jestem z dwukrotnie otrzymanego pucharu dla najlepszego zawodnika (MVP) na cyklicznych turniejach siatkówki drużyn rektorsko-dziekańskich pomiędzy Politechniką Warszawską a Wojskową Akademią Techniczną.

---

¹  INSPIRE-HEP to biblioteka cyfrowa o otwartym dostępie dla dziedziny fizyki wysokich energii (HEP). Jest następcą bazy danych Stanford Physics Information Retrieval System (SPIRES), głównej bazy danych literatury dotyczącej fizyki wysokich energii od lat 70. XX wieku.